არავის უამბო გზები რად გაიყო, რად შევრჩით ცალ-ცალკე ცხოვრების დინებას, არავის უამბო რა მოხდა, რა იყო, არავის უამბო, გული ეტკინება. არავის უამბო თუ როგორ მიყვარდი, როგორ ვოცნებობდი ან როგორ ვბავშვობდი, არავის უამბო იმ ლამაზ დღეებზე და არც ის უამბო თუ რატომ დავშორდით. არავის უამბო გული რად გაცივდა, თუ როგორ ჩაგვიქვრა ოცნების ლამპარი, სხვას ნუ მოუყვები ჩვენს შორის რაც იყო, მე და შენ ვიცოდეთ ლამაზი ზღაპარი"
ღმერთო, მაჩუქე სიცოცხლე, ღმერთო, მაჩუქე წამი, ღმერთო, არ დამაკარგვინო ნაპოვნი ნატვრისთვალი. მკაცრად ნუ განმსჯი, უფალო, ნუ დამიკარგავ იმედს, დღეს თუ სანთელს ვერ აგინთებ, ხვალ ხომ ვილოცებ იმდენს... ...იმდენს, რომ ცრემლი მომაწვეს, ლოცვაში დავიღალო, მხოლოდ ამ ერთს გთხოვ, უფალო, რომ ფრთებით დაიფარო ის, ვინც მანახა სიცოცხლე, ვინც მაგრძნობინა წამი, ღმერთო, არ დამაკარგვინო ნაპოვნი ნატვრისთვალი
მოგჩერებივარ, როგორც სანთელს და სუნთქვასაც ვიკრავ, რომ არ გამიქრე... შენით ჭკუიდან გადასვლა ღირს და როგორ ვიცხოვრო, უნდა დავფიქრდე! როგორ ვიცოცხლო ამ თვალთა იქეთ, ამ მზერის იქეთ უკუნი ბორგავს... ჩემს სასთუმალთან ჩამოჯდე იქნებ, ყური მიუგდო ღამეულ ბოდვას. და გაგონილი სახელი შენი ტუჩს რომ მოწყდება ღამის წყვდიადში, შენ ჯერ არ იცი მე როგორ მშველი სულს რომ მიბრუნებ ფერთა წიაღში. მიყვარხარ მართლა, მიყვარდი მგონი იქედან როცა დალაგდა არე... მოისხი მადლი, ჩემს სულთან მოდი, დავტოვებ ღიად სარკმელს და კარებს! წარსული დნება ფოთოლთ ცვენაში შენ შეგიძლია დარდი დახლიჩო... მომეცი ნება , რომ შენს მზერაში ჩავიძირო და თავი დავიხრჩო!!
შენს გულისნადებს და მწუხარებას, დედაზე კარგად ვერვინ გაიგებს, და რომ შეეძლოს შენს სატარებლს, იგისაკუთარ მხრებზე დაიდებს. შენი სიცოცხლის ერთი წამისთვის, თავის სიცოცხლეს უმალ გაიღებს, თუ სადმე წავა, მარად გახსოვდეს, დედა შენზე ფიქრს გულით წაიღებს
ლურჯი ღამიდან წვიმა კი არა, ტკივილიანი ცრემლები ცრიან. ვიცი, ვერასდროს ვეღარ შევხვდებით, ანდა შევხვდებით ძალიან გვიან. ვიცი,წაიღებს დრო ყველა ტკივილს, გული იმედებს კვლავ ჩაისახავს, მაგრამ ნუ მეტყვი აღარ ვიტირო, ნუ დამამშვიდებ, სანამ მიყვარხარ! სანამ მიშფოთებს სულს მოგონება, სანამ ბოროტი ქარები ქრიან და სანამ ვიცი, თუკი შევხვდებით, იქნება უკვე ძალიან გვიან...
*******
მე შენზე ვფიქრობ და თითქოს გხედავ, ვფიქრობ და ისევ დღეა მზიანი. ძვირფასო! მოსვლა რად გაგიძნელდა?! ძვირფასო! რისთვის დაიგვიანე?! ახლა ეს გრძნობა უფრო მეტია, ახლა ქარები არხევენ ტირიფს. მე შენ გიამბობ ჩემს ტრაგედიას და როგორც ბავშვი დაიწყებ ტირილს. ისე გაივლის წამება, ოხვრა, შენ მოხვალ ჩემთან თეთრი ხელებით. მოხვალ დაღლილი, მეტყვი, როგორ ხარ? მოხვალ და ვიცი მომეფერები! თუმცა იქნება ღამე წვალების, ღამე სასტიკი და ულმობელი. და ეს თვალები, ლურჯი თვალები, ჩემი თვალები ისევ მოგელის...
*****
როდესაც სევდა კვლავ დაიპყრობს გულის ნაპირებს და მელნის წვეთი კვლავ გაავლებს იისფერ ასოს, მაშინ მაწვება გულზე დარდი, ტირილს ვაპირებ, ყოველი წამი იმ დღეების ჩემს გულში მახსოვს... ჩამავალი მზე ეთხოვება ნაცრისფერ ტალღებს, ის ყოველ ღამე თავს იკლავს და მერე ფეთქდება, ... კითხვის გაგრძელება »
ოდესმე. . . ღამით . . .გაისმება შენს კარებზე ჩემი ზარის ხმა, კარებს გააღებ და ვერ მიცნობ, შენ ელი სულ სხვას . . . . აცრემლებული, გულნატკენი და აერეული მე გავუყვები გაყინული დეკემბრის ცივ გზებს . . . გრძნობებისაგან აფეთქებული თან წამოვიღებ შენს გაოცებულ მზერას და სიტყვებს . . . ოღონდ იცოდე, რომ ოდესმე . . ერთ ქალს . . . უყვარდა შენი სიტყვა და სული . . . მაგრამ შენამდე სულ სხვამ დაიპყრო მისი სხეული და მისი გული . . . მინდა უბრალოდ მხოლოდ ერთხელ ჩაგიკრა გულში. . . გითხრა ისიც, რომ ჩემს შვილს შენი სახელი ჰქვია . . . და თუკი ოდეს მარტო დარჩები უდიერ ბრბოში, იცოდე ვიღაც შენი ლექსებით სიცოცხლეს ჰქმნიდა.
თუ სიყვარული ტკივილია ტკივილი რაა? იქნებ რაიმე ვერ უთქმელი გულში ჩაკლული.. თუ სიყვარული ცრემლი არის მაშ ცრემლი რაა? იქნებ სიმართლე უფალივით ჯვარზე გაკრული.. თუ სიყვარული ჩემში ცოცხლობს ვინა ვარ თვიტონ? მიხვდებით ალბათ სიყვარულზე შეყვარებული... თუ სიყვარული არ არსებობს სიცოცხლე რაა? არარაობა სიძულვილით დამშვენებული...
მენატრება შენი სახე, ამ დილითაც სიზმრად გნახე. ისევ მათბობს შენი ფერი, არ მამშვიდებს არაფერი. აღარ მშველის ლექსის წერა, ზურგით მიდგას ბედისწერა. დამავიწყდა უკვე ლოცვა, მახსოვს მხოლოდ შენი კოცნა. თავში დამსდევს ერთი აზრი, ვერ გავუგე შინაარსი. ვერ დავხატე გრძნობის ფერი, ყალბი გახდა ყველაფერი. ვერ ვუყურებ მწვანე ჭადრებს, ვეღარ ვხედავ რა შენს თვალებს. არ მიპყრობდა ფერი ვარდის, მაშინ, როცა გვერდით მყავდი. დამეკარგა გრძნობა, სმენა, აღარც ჩიტის მესმის სტვენა. დამრჩა მხოლოდ დარდი, წყენა, ერთადერთი ჩუმი რწმენა. როგორც ყოველთვის ისევ მომენატრე ისევ მომადგა თვალებზე ცრემლი ისევ შენ გნატრობ ისევ შენ გელი ისევ ვლოცულობ რომ იყო ჩემი ისევ წამომცდა მიყვარხარ მეთქი ისევ შენს სურათს ვესაუბრები ისევ აგორდა ფიქრის მორევი ისევ ადიდდა მდინარე ცრემლის ისევ ჩამესმის შენი ჩურჩული ისევ ე მომდის შენი სურნელი ისევ გამოჩნდა ცაზე ღუბელი ისევ გადავშალე სევდის ფურცელი მე უშენობას ვერ ვეგუები!!!!
შენ არ მენანები,ის დრო მენანება, გული რომ დავუთმე და მთელი არსება. შენ არ მიყვარხარ,ის დრო მეყვარება სიკვდილის კარამდე ჩემთან რომ დარჩება. რაა სიყვარული, დროების მონაა, ზოგჯერ აღტაცება ღვთაების სადარი და თუ სიყვარული ღვთაების წონაა ასე ხანმოკლე და მოკვდავი რად არის? შენ არ მენანები,ის დრო მენანება.
შენს თვალებს პირველად როგორც კი შევხედე ვიფიქრე, ლამაზი თვალები ჰქონია, ასეთი უძირო, ლამაზი თვალები ალბათ არავის, არასდროს ჰქონია. გიპოვი, შეგხედავ და თვალებს ძირს დავხრი, დიდხანს რომ გიცქირო, დამწვავენ მგონია, სულ გულში მექნება, ასეთი თვალები ალბათ არასდროს, არავის ჰქონია. დღემდე ვერ მივმხვდარვარ და ვერ გამიგია, ასეთი თვალები თუ ვინმეს ჰქონია, მართლაც ლამაზია ეგ შენი თვალები თუ მე მიყვარხარ და მიტო მგონია?
მოვალ! უძილობა უნდა ჩაგინესტო სულში და გითხრა, რომ ... მართლა მენატრები, ვიცი გეძინება...როგორ გაგიმეტო სველი სიჩუმისთვის... რაღაც მენანები. მოვალ! ის ტკივილი უნდა გაგინელო გულს,რომ გიფატრავდა ბინძური ხელებით, ღამე ნასიცხარი... კოცნით გაგითენო სუნთქვა შეგიკრა და დაგახრჩო ფერებით. არადა... ოთახში მარტო ხარ მგონია, ფანტავ რუხ ფოტოებს შენი წარსულიდან, ვიცი ფიფქებივით დამათოვ ფორიაქს მზეს რომ გამოსტაცე ცხელი სხეულიდან. იქნებ ... ბოლო კადრი ქარში გადაგირჩა მინდა ჩემს თვალებში ჭინკები დათვალო უნდა გაგაღვიძო! ძილი გადამიცდა მინდა ფოტოებით თამაში გასწავლო. მინდა... ეგ დაჭრილი გული გაგიმთელო სისხლად დაწრეტილი,ტკივილის ტარებით შენი უცნაური მზერა დავიჩემო სახლად გადავიქცე შენი წამწამების. მოვალ! ეს სიზმარი უნდა აგიცხადო სცენას ჩამოვგლიჯო ხავერდის ფარდები, მინდა დასასრული ერთად განვიცადოთ, კადრად დამიწყე... და ფილმად დავმთავრდები..
მე თუ ავტირდი,ამატირებს უშენოდ ყოფნა, ჩემს ბნელ ოთახში ისევ სევდა დაისადგურებს, გამახსენდება შენი ნაზი ტუჩების კოცნა, შენი ტკბილი ხმა ჩემს არსებას რომ ანადგურებს, შენც ატირდები წამოგივა თვალიდან ცრემლი, გაგახსენდება რას ველოდით,რა გვხვდა წილადა, შენი თვალიდან მოწყვეტილი უმანკო ცრემლი დედამიწის გულს გააღვიძებს,მშვიდად რომ სძინავს. მე შევიყვარე ხმა რომელიც ახლაც ჩამესმის, ხმა ვარსკვლავია მიუწვდომლად რომ გვიმზერს ციდან, შენთვის მე ალმათ შემოდგომოს მონატრება ვარ, ფოთოლცვენის ქვეშ მოყოლილი ყვავილი ციდა, მაშ ავტირდები ამატირებს კვლავ უშენობა, შენც ატირდები წამოგივა თვალიდან ცრემლი, გაგახსენდება,რომ არსებობს ამ ქვეყნად ბიჭი, ბიჭი,რომელიც თვალცრემლიან გოგონას ელის....
